Deze Europese norm is van toepassing op hydronische ventilatorconvectoren (FCU's) als in de fabriek gemaakte enkelvoudige assemblages die de functies van koelen en/of verwarmen bieden, maar de bron van koelen of verwarmen niet bevatten.
De norm heeft betrekking op zowel luchtvrije units als units met luchtkanalen met een maximale externe statische druk als gevolg van kanaalweerstand van max. 120 Pa.
De norm is van toepassing op alle soorten ventilatorsnelheidsregeling van een ventilatorconvector (variabele snelheid, multispeed).
Deze norm behandelt de koel- en verwarmingsfuncties van de FCU die wordt beschouwd als een emitter voor het koelen/verwarmen van een kamer/ruimte. Het dekt geen enkele ventilatiefunctie van het apparaat.
Als de FCU ook verse lucht kan leveren, wordt deze functie buiten beschouwing gelaten en wordt de verse luchtinlaat gesloten tijdens het testen.
Deze Europese norm biedt een methode voor het bepalen van de thermische prestaties van ventilatorconvectoren onder standaardomstandigheden, voor gebruik met warm of gekoeld water of watermengsels. De testprocedures die in deze norm worden gegeven, kunnen bovendien worden gebruikt voor het bepalen van de prestaties onder andere omstandigheden.
Het biedt ook de methode voor het bepalen van het luchtdebiet dat door de ventilatorconvector wordt geleverd.
De norm dekt niet de classificatie van verwarming of koeling door directe expansiebatterijen of verwarming door elektrische weerstandselementen.
De norm heeft geen betrekking op de akoestische prestaties van ventilatorconvectoren, die worden behandeld in EN 16583.
Het is niet het doel van deze norm om de tests te specificeren die worden gebruikt voor productie- of veldtesten.
OPMERKING Ten behoeve van de overige clausules wordt de term "unit" gebruikt in de betekenis van "ventilatorconvector" zoals gedefinieerd in 3.1.