Deze norm legt enerzijds de werkwijzen vast voor het karakteriseren van de lucht- en contactgeluidisolatie, van het geluidniveau van installaties en van de nagalm in afgewerkte woongebouwen. Dit betekent dat de betreffende metingen slechts kunnen uitgevoerd worden indien alle voor de meting relevante omstandigheden gerealiseerd zijn.
Anderzijds vindt men hier ook de eisen terug aangaande lucht- en contactgeluidisolatie, aangaande gevelgeluidisolatie, aangaande het geluid van technische installaties en aangaande de beheersing van de nagalm van specifieke ruimten.
De criteria in deze norm gelden als regels van de goede praktijk voor gebouwen die geheel of gedeeltelijk voor bewoning bestemd zijn waarvan de stedenbouwkundige vergunningsaanvraag ingediend wordt na 1 januari 2023.
De criteria in huidig document vervangen de desbetreffende criteria zoals vermeld in de 1e uitgave uit 2008.
De vooropgestelde eisen aan het afgewerkte gebouw zijn ook de uitgangspunten bij het uitwerken van een ontwerp. Zij spelen derhalve mee in het ontwerp, in de detaillering en in de uitvoeringswijzen.
Deze norm is van toepassing op woningen die niet afhankelijk zijn van gemeenschappelijke keukens en niet afhankelijk zijn van gemeenschappelijke sanitaire ruimten (hieronder vallen bv. ook assistentiewoningen, studio’s).
Deze norm is niet van toepassing op woningen bestemd voor kortstondige bewoning (minder dan een maand, bv. vakantiewoningen of hotels) of woningen afhankelijk van gemeenschappelijke keukens en/ of afhankelijk van gemeenschappelijke sanitaire ruimten (bv. studentenkamers, kamers in internaten, kamers in woonzorgcentra).
De door deze norm vastgelegde eisen vervallen wanneer specifieke strengere wettelijke bepalingen gelden. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn met betrekking tot de gevelgeluidisolatie in de buurt van luchthavens.