Beware. You are currently visiting the website in English. Information of the Dutch variant is now shown.
NBN EN ISO 14852:2018

Bepaling van de ultieme aerobe biologische afbreekbaarheid van plastic materialen in een waterig medium - Methode door analyse van vrijgekomen koolstofdioxide (ISO 14852:2018)

WITHDRAWN

About this standard

Languages
German, English and French
Type
NBN
Standards committee
CEN/TC 249
Status
WITHDRAWN
Publication date
30 October 2018
Replaces
NBN EN ISO 14852:2004
Replaced by
NBN EN ISO 14852:2021
ICS Code
83.080.01 (Kunststoffen, algemeen)
Withdrawn Date
07 July 2021

About this training

Summary

Dit document specificeert een methode, door de hoeveelheid ontwikkeld kooldioxide te meten, voor het bepalen van de mate van aerobe biologische afbreekbaarheid van plastic materialen, inclusief die welke formuleringsadditieven bevatten. Het testmateriaal wordt in een synthetisch medium onder gestandaardiseerde laboratoriumomstandigheden blootgesteld aan een inoculum van actief slib, rijpe compost of grond onder aërobe, mesofiele omstandigheden.
Als een niet-aangepast actief slib als inoculum wordt gebruikt, kan het testresultaat worden gebruikt om de aerobe biologische afbraakprocessen te beoordelen die plaatsvinden in een afvalwaterzuiveringsinstallatieomgeving. Als een gemengd of vooraf belicht inoculum wordt gebruikt, kan de methode worden gebruikt om de potentiële biologische afbreekbaarheid van een testmateriaal te onderzoeken.
De in dit document gebruikte omstandigheden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de optimale omstandigheden die een maximale biologische afbreekbaarheid mogelijk maken, maar deze testmethode is ontworpen om de biologische afbreekbaarheid van plastic materialen te meten en een indicatie te geven van hun potentiële biologische afbreekbaarheid.
Met de methode kan de beoordeling van de biologische afbreekbaarheid worden verbeterd door een koolstofbalans te berekenen (optioneel, zie bijlage C).
De methode is van toepassing op de volgende materialen:
— natuurlijke en/ of synthetische polymeren, copolymeren of mengsels daarvan
— plastic materialen die additieven bevatten zoals weekmakers, kleurstoffen of andere verbindingen
— in water oplosbare polymeren
— materialen die onder de testomstandigheden de in het inoculum aanwezige micro-organismen niet remmen. Remmende effecten kunnen worden bepaald met behulp van een remmingscontrole of met een andere geschikte methode (zie bijvoorbeeld ISO 8192[1]). Als het testmateriaal het inoculum remt, kan een lagere testconcentratie, een ander inoculum of een vooraf blootgesteld inoculum worden gebruikt.