ISO 16283-2:20015 specificeert procedures om de contactgeluidisolatie te bepalen met behulp van geluidsdrukmetingen met een impactbron die werkt op een verdieping of trap in een gebouw. Deze procedures zijn bedoeld voor ruimtevolumes in het bereik van 10 m3 tot 250 m3 in het frequentiebereik van 50 Hz tot 5 000 Hz. De testresultaten kunnen worden gebruikt voor het kwantificeren, beoordelen en vergelijken van de contactgeluidisolatie in ongemeubileerde of gemeubileerde kamers waar het geluidsveld al dan niet een diffuus veld benadert.
Er worden twee impactbronnen beschreven: de tapmachine en de rubberen bal. Deze impactbronnen bootsen niet exact alle mogelijke soorten echte impacts op vloeren of trappen in gebouwen na.
De tapmachine kan worden gebruikt om een verscheidenheid aan lichte, harde schokken te beoordelen, zoals voetstappen van wandelaars die schoenen met harde hakken dragen of gevallen voorwerpen. Een enkelvoudige hoeveelheid kan worden berekend met behulp van de classificatieprocedures in ISO 717‑2. Deze enkelvoudige grootheid koppelt de gemeten contactgeluidisolatie met behulp van de tapmachine aan subjectieve beoordeling van algemene effecten in woningen die optreden op verdiepingen of trappen in een gebouw. De tapmachine is ook zeer geschikt voor het voorspellen van contactgeluidisolatie volgens ISO 15712‑2. Deze twee aspecten vergemakkelijken de specificatie van contactgeluidisolatie in nationale bouweisen met alleen metingen met de tapmachine als impactbron.
De rubberen bal kan worden gebruikt om zware, zachte schokken te beoordelen, zoals van wandelaars op blote voeten of springende kinderen, en om absolute waarden te kwantificeren die kunnen worden gerelateerd aan menselijke verstoring in termen van een snel tijdgewogen maximaal geluidsdrukniveau. Op dit moment bestaan er geen berekeningsprocedures voor een enkelvoudige hoeveelheid in een ISO-norm.