Dit document specificeert een ovendroogmethode voor de bepaling van het drogestofgehalte in papier, karton, pulp en cellulosehoudende nanomaterialen in vaste vorm, die allemaal kunnen worden geproduceerd uit nieuwe en/ of gerecyclede materialen.
Het is ook van toepassing op de bepaling van het drogestofgehalte van papier en karton voor recycling.
De procedure is van toepassing op papier, karton en nanomaterialen van pulp en cellulose die geen noemenswaardige hoeveelheden andere materialen bevatten dan water die vluchtig zijn bij een temperatuur van 105 °C ± 2 °C. Het wordt bijvoorbeeld gebruikt in het geval van pulp-, papier- en karton- en cellulose-nanomateriaalmonsters die zijn genomen voor chemische en fysische tests in het laboratorium, wanneer een gelijktijdige bepaling van het drogestofgehalte vereist is.
Deze methode is niet toepasbaar voor de bepaling van het drogestofgehalte van slushpulp of voor de bepaling van de verkoopbare massa van partijen pulp.
OPMERKING 1: ISO 638-2[1] specificeert een ovendroogmethode voor de bepaling van het drogestofgehalte van suspensies van cellulosehoudende nanomaterialen, ISO 287[2] specificeert de bepaling van het vochtgehalte van veel papier en karton ISO 4119[3] specificeert de bepaling van de voorraadconcentratie van pulp ISO 801 (alle delen)[4] specificeert de bepaling van de verkoopbare massa in partijen.
OPMERKING 2: Dit document bepaalt het totale drogestofgehalte van het monster, inclusief eventuele opgeloste vaste stoffen. Als alleen het gehalte aan cellulosemateriaal dat vrij is van opgeloste vaste stoffen gewenst is, worden opgeloste vaste stoffen verwijderd voorafgaand aan het meten van het drogestofgehalte, b.v. door wassen of dialyse, zorg ervoor dat al het cellulosemateriaal behouden blijft in gevallen waarin het monster filtreerbaar is zonder verlies van celluloseachtige vaste stoffen, kan ISO 4119[3] worden gebruikt om de voorraadconsistentie te bepalen (gehalte aan celluloseachtig materiaal in vaste vorm)