1.1 Dit document geeft een algemene testmethode voor het bepalen van de doorbuigingstemperatuur onder belasting (buigspanning onder driepuntsbelasting) van kunststoffen. Verschillende soorten testmonsters en verschillende constante belastingen zijn gedefinieerd voor verschillende soorten materiaal.
1.2 ISO 75-2 geeft specifieke eisen voor kunststoffen (waaronder gevulde kunststoffen en vezelversterkte kunststoffen waarbij de vezellengte vóór verwerking maximaal 7,5 mm is) en eboniet, terwijl ISO 75-3 specifieke eisen geeft voor hoge -sterkte thermohardende laminaten en langvezelige kunststoffen waarvan de vezellengte voor verwerking groter is dan 7,5 mm.
1.3 De gespecificeerde methoden zijn geschikt voor het beoordelen van het relatieve gedrag van verschillende soorten materiaal bij verhoogde temperatuur onder belasting bij een gespecificeerde snelheid van temperatuurstijging. De verkregen resultaten geven niet noodzakelijkerwijs de maximaal geldende temperaturen weer, omdat in de praktijk essentiële factoren, zoals tijd, belastingsomstandigheden en nominale oppervlaktespanning, kunnen afwijken van de testomstandigheden. Echte vergelijkbaarheid van gegevens kan alleen worden bereikt voor materialen met dezelfde buigmodulus bij kamertemperatuur.
1.4 De methoden specificeren voorkeursafmetingen voor de proefstukken.
1.5 Gegevens verkregen met behulp van de beschreven testmethoden zijn niet bedoeld om te worden gebruikt om de daadwerkelijke eindgebruiksprestaties te voorspellen. De gegevens zijn niet bedoeld voor ontwerpanalyse of voorspelling van de duurzaamheid van materialen bij verhoogde temperaturen.
1.6 Deze methode staat algemeen bekend als de warmtedeflectietemperatuur- of warmtevervormingstemperatuurtest (HDT), hoewel er geen officieel document is waarin deze aanduiding wordt gebruikt.