Dit document specificeert aanvullende procedures en gegevens voor de kalibratie van dosimeters en dosistempometers die worden gebruikt voor individuele en gebiedsbewaking in de stralingsbescherming. De algemene procedure voor het kalibreren en het bepalen van de respons van stralingsbeschermingsdosis(temp)meters is beschreven in ISO 29661 en wordt zoveel mogelijk gevolgd. Hiervoor worden de fotonenreferentiestralingsvelden met gemiddelde energieën tussen 8 keV en 9 MeV, zoals gespecificeerd in ISO 4037-1, gebruikt. In bijlage D wordt aanvullende informatie gegeven over referentieomstandigheden, vereiste standaardtestomstandigheden en effecten die verband houden met elektronenbereiken. Voor individuele monitoring zijn zowel dosimeters voor het hele lichaam als extremiteiten gedekt en voor gebiedsmonitoring zijn zowel draagbare als geïnstalleerde dosis(tempo)meters gedekt.
Geladen deeltjesevenwicht is nodig voor de referentievelden, hoewel dit niet altijd tot stand komt in de velden op de werkplek waarvoor de dosismeter moet worden gekalibreerd. Dit geldt met name voor fotonenergieën zonder inherent geladen deeltjesevenwicht op de referentiediepte d, die afhangt van de feitelijke combinatie van energie en referentiediepte d. Elektronen met energieën boven 65 keV, 0,75 MeV en 2,1 MeV kunnen respectievelijk net 0,07 mm, 3 mm en 10 mm ICRU-weefsel binnendringen en de stralingskwaliteiten met fotonenergieën boven deze waarden worden beschouwd als stralingskwaliteiten zonder inherent geladen deeltjesevenwicht voor de hoeveelheden die op deze diepten zijn gedefinieerd. In dit document wordt ook ingegaan op de bepaling van de respons als functie van de fotonenergie en de invalshoek van de straling. Dergelijke metingen kunnen onderdeel zijn van een typetest waarbij wordt gekeken naar het effect van verdere invloedsgrootheden op de respons.
Dit document is alleen van toepassing voor luchtkermasnelheden boven 1 µGy/ h.
Dit document heeft geen betrekking op de in-situ kalibratie van dosimeters met een vast geïnstalleerd gebied.
De te volgen procedures voor de verschillende typen dosismeters worden beschreven. Er worden aanbevelingen gedaan over het te gebruiken fantoom en over de toe te passen conversiecoëfficiënten. Aanbevolen conversiecoëfficiënten worden alleen gegeven voor overeenkomende referentiestralingsvelden, die zijn gespecificeerd in ISO 4037-1:2019, clausules 4 tot 6. ISO 4037-1:2019, bijlagen A en B, beide informatief, omvatten fluorescerende straling, de gammastraling van de radionuclide 241Am, S-Am, waarvoor geen gedetailleerde gepubliceerde informatie beschikbaar is. ISO 4037-1:2019, bijlage C, geeft aanvullende X-stralingsvelden, die worden gespecificeerd door de kwaliteitsindex. Voor al deze stralingskwaliteiten zijn conversiecoëfficiënten gegeven in de bijlagen A tot en met C, maar alleen als een ruwe schatting omdat de algehele onzekerheid van deze conversiecoëfficiënten in praktische referentiestralingsvelden niet bekend is.
OPMERKING De term dosismeter wordt gebruikt als algemene term voor elke dosis- of dosissnelheidsmeter voor individuele of gebiedsbewaking.