ISO 10399:2017 specificeert een procedure om te bepalen of er een waarneembaar sensorisch verschil of overeenkomst bestaat tussen monsters van twee producten. De methode is een gedwongen-keuzeprocedure. De methode is toepasbaar ongeacht of er een verschil bestaat in een enkel zintuiglijk attribuut of in meerdere attributen.
De methode is statistisch minder efficiënt dan de driehoekstest (beschreven in ISO 4120) maar is gemakkelijker uit te voeren door de beoordelaars.
De methode is zelfs toepasbaar wanneer de aard van het verschil onbekend is (d.w.z. het bepaalt noch de grootte noch de richting van het verschil tussen steekproeven, noch is er enige indicatie van de attributen die verantwoordelijk zijn voor het verschil). De methode is alleen toepasbaar als de producten redelijk homogeen zijn.
De methode is effectief voor
a) dat bepalen

ofwel een waarneembaar verschil resulteert (duo-trio testen op verschil), of
een waarneembaar verschil ontstaat niet (duo-trio-testen op gelijkenis) wanneer bijvoorbeeld een verandering wordt aangebracht in ingrediënten, verwerking, verpakking, hantering of opslag, en

b) voor het selecteren, opleiden en opvolgen van beoordelaars.
Er worden twee vormen van de methode beschreven:
- de constante-referentietechniek, gebruikt wanneer één product bekend is bij de beoordelaars (bijvoorbeeld een monster uit reguliere productie)
- de evenwichtige-referentietechniek, gebruikt wanneer het ene product niet meer bekend is dan het andere.